Toprak İnsanının Evi

"Teknoloji ne kadar ilerlerse ilerlesin, belli bir düzene sahip toplumlar diğerlerine fark atar, aile toplumun harcı, çimentosudur.”  Nimet Çubukçu

Aile ile ilerler ektiği toprak olanlar,
ama bunlara benzemez toplum biçip yaşayanlar.

__________________________________________________________________________________________

Evreni kısrak tepili, kaplumbağa süratli,

insanı kısır tepili, dölüt kabukludur.

Bir  midye gibi basittir içi.

Karışmaz içinde yaşayanların yolu nasıl aldıklarına,
doğumlar ve ölümler,
düğünler ve cenazeler,
zevk ve vahşet çığlıkları
meteorit kıvılcımları gibi görünür
duyargaçlarına.

Söylenebilir mi ilgi beklediği kanat gerdiklerinden?

Kapısı ve pencerelerinde oynaşıyorsa tahta kurtları,

Duvarlarında ve döşeme altlarında kaynaşıyorsa hayvanatlar,

Sadece insanı mı gözetir toprak ev?

Bir krematoryum rahminde; kaldırır boynun yukarı,

şaşmaz kasırga vaktinde üfürüklü burnun buharı.

Merkezsizdir toprak insanının evi,
Yok olursa insanlar yok olur mu onlarla bilgelik?

Varlıkla sorar çünkü insanlara kendilerini kaybettirecek soruları,

Yoklukla sorar çünkü insanlara kendilerini bulacakları soruları.

Toprak insanının evi herkesin bilmediği bir gerçeği bilir.

Çocuklar değildir, ama belki bir delik,

Bir dede değildir, ama belki bir mağara,

Bir aile değildir, ama belki bir ağaç,

bir insan değildir ama bir evdir toplumun harcı.